De duivensport heeft sinds we klein waren een invloed gehad in een groot deel van ons leven. 

Grootvader Michel Mestdagh was een fervent duivenmelker. Dit op de snelheid. 

Als kleine uk mocht ik mee op de hokken en had ik zo vlug de smaak te pakken. 

Ik heb sinds ik een kleine jongen was duiven gehad.We woonden toen te Hulste in een wijk. De duiven zaten in een kast waar we een voliere van maakten. Duiven van de pepe konden dan een nestje groot brengen.

Zo leerde ik het omgaan met dieren en de band welke men kreeg.

 

Bij de verhuis van Hulste naar Bavikhove stond er na enkele  jaren een eerste hokje.

We speelden dan snelheid en kleine halve fond. Dit lukte niet zo goed doch we poogden toch als kleine man enkele prijsjes te spelen.

Jaren later werd er een nieuw hok geplaatst. Dit werd echter weggedaan daar we gestart waren met werken en het niet evident was om met de duiven te spelen en te werken (weekends etc.)

In 2004 hadden wij geen duiven meer.

 

 

Tot 2011, ik diende zoals elke zomer het geval was de duiven te verzorgen bij mijn oom Mestdagh Roger. Met mijn huidige vrouw gingen we op een avond de duiven doen, zat er een blauw duivinneke op de spoetnik . Dit was reeds enkele maanden weggeweest. Daar het niet meer bruikbaar was voor de vluchten hebben wij het meegenomen. Ik woonde ondertussen in het huis van mijn grootvader welke in 2005 was overleden. Wij hadden nog steeds het hokje waar hij met zijn weduwnaars speelde. Voor we het goed en wel beseften waren we terug vertrokken.

Met de hulp van mijn vroegere buurman Eric Descheemaeker, Marcel Vanryckeghem  (via Marcel  kwam ik ook in contact met Ludwig Vandecasteele uit Oekene en heb ras kunnen verkrijgen)  konden we terug een start nemen. Ook van Norbert Vander Meulen uit Gent kregen we enkele jongen om terug te starten. De verkregen duiven maken anno 2019 nog steeds deel uit van de kweekploeg.

 

 

 

Al vlug kwam er nog een hokje bij. Dit om met weduwnaars te kunnen spelen. 

zo hadden we enkele die mooi prijs konden vliegen tot zelfs op Tours (430 km). waren wij super trots. 

 

In 2014 kreeg ik dan een klap van jewelste. Er werd lymfeklierkanker vastgesteld bij mij. Ik had een gezwel in mijn nek. 

Ik kreeg totaal verbod om met mijn duiven in contact te komen. 

Een zware beproeving, de ziekte heeft ons als gezin sterk geraakt. Zoiets slaat wonden welke niet te helen zijn. 

Mijn oom nam de taak op zich om alsnog enkele wedstrijden te kunnen doen met de vliegers. Mijn echtgenote en schoonvader stonden in voor de verzorging. Ik ben hun daar tot op vandaag zeer dankbaar voor. 

Halverwege september kreeg ik dan zeer goed nieuws. De kanker was verdwenen. Een opluchting en ik mocht terug de hokken betreden. 

Ik sprong een gat in de lucht in het kabinet van de oncoloog toen ik dit nieuws kreeg. 

Dit maakt het voor mij nog eenvoudiger om alles te relativeren in het leven en hoe alles plots kan keren. 

Wat niet wil zeggen dat er geen zenuwen zijn als ik de duiven dien op te wachten. 

In 2016 hebben we dan op sportief vlak een topper uit Jarnac mogen hebben. 

De Rosten Jarnac vloog de 80e nationaal op de deze fondvlucht. Voor mij als kleine melker een onvergetelijk moment. 

De duif werd echter verspeeld op de eerste Limoges het jaar erop. Zo ziet me maar, vreugde en verdriet liggen dicht bij elkaar. 

Eind 2017 werd toen een nieuw hok geplaatst en werden de twee andere hokken weggedaan.Enkel het hok van grootvader bleef staan en een kweekruimte met voliere en boxen welke door mezelf werden gemaakt. 

 

We hebben al enkele prijsjes kunnen spelen en genieten van deze mooie hobby 

Het is niet evident om heden ten dage als werkende mens met een jong gezin duivensport te beoefenen maar met enkele prestaties van onze duiven zijn we tevreden.

 

We doen ook een poging om mensen te helpen als ze in de duivensport willen stappen. Want niets is mooier in deze sport dan te helpen en samen te genieten van dit mooie gebeuren. 

 

In 2021 hebben we ons beste jaar mogen ervaren sinds onze herstart in 2012. 

De Zwarte Norbert vloog de 138e nationaal op Brive en was tijdens de fondvluchten samen met de Pierrot een vaste waarde op de fondvluchten met telkenmale 1+2. Bittere pil was hun laatste vlucht van het seizoen uit Cahors waarbij 4 duiven werden ingezet. De 945/18 bevestigde nogmaals zijn kwaliteit maar de Zwarte Norbert en Pierrot kwamen niet thuis. 

De Rode Pau  welke dit jaar 166e nationaal vliegt op Pau en nogmaals bevestigde op Saint Vincent was een bekroning voor een goed seizoen. 

We bouwen gestaag verder aan de toekomst; 

De betere HF duiven met hun ouders maken nog deel uit van onze hokken. 

Jongen van deze duiven doen het op andere hokken meer als voortreffelijk waarbij wij dan ook trots zijn dat we kwaliteit met bloedlijnen van onze hokken prijzen zien pakken op andere locaties. 

 

In 2022 hebben we terug een mooie nationale prijs. Op St-Vincent (Tarbes) behalen we de 54e nationaal. 1/1

Narbonne behalen we 1/2

 

Belangrijkste resultaten in 2023 :
Pau 1/2
Agen Lok & nat 2/5 - Prov & int nat. 3/5
Bergerac 1/3 = 133e nat.
St Vincent 1/1 =157e nat.
Libourne 2/2
Narbonne lok + nat 1/3 =141nat. - prov. 2/3